”…..the red pen for the bad things is the teacher’s most powerful weapon”
(Frank McCourt—Teacher Man)
1
ஆசிரியரைப் ‘பயந்த சர்வாதிகாரி’ என்று சொல்வதுண்டு. சுற்றிலும் உள்ள எதைப் பார்த்தாலும் பயந்து அரளுவார். வகுப்பறைக்குள் மட்டும் ஒரு சர்வாதிகாரி போலக் காட்டிக் கொள்ளப் பார்ப்பார். பயந்த குடிமக்களை விரும்பும் ஒரு பயந்த சர்வாதிகாரி.
பணியில் சேர்ந்த புதிதில் சக ஆசிரியர்களின் கண்களுக்குக் கூடப் பயப்படுவேன். அந்தக் கண்கள் நான் பாடம் நடத்துகிற விதத்தை நோட்டம் விடும்.
“பையன்களைப் பார்த்து நடத்தாமல் எங்கேயோ பார்த்துப் பாடம் நடத்துறார்”
”வகுப்புக்குள் தேவையில்லாமல் அங்கிட்டும் இங்கிட்டும் நடக்கிறார்”
“பசங்களை வாங்க போங்க என்று மரியாதையிட்டுக் கூப்பிடுறார்”
நான் பணியில் சேர்ந்த ஒரு வாரத்திற்குள் என் வகுப்பறை ரகசியங்கள் கல்லூரி முதல்வரின் டேபிளுக்குப் போய்விட்டன. இது உண்மையா? இது உண்மையா? என்று கல்லூரி முதல்வர் கேட்கக் கேட்க எனக்கு மூத்திரம் நெருக்கியது.
ஆசிரியர் அறையில் எந்நேரமும் பீதி சூழ்ந்திருக்கும். அட்டெண்டர் ஒரு சுற்றறிக்கையைக் கொண்டு வந்தாலும் ‘யாருக்கோ ஓலை வருது’ என்று ஒருவர் காதருகே குசுகுசுத்துத் திகிலூட்டுவார். ஓலை என்றால் மெமோ!