Tag Archives: வகுப்பறையில் விவாதம்

பகிர்தல் – புரிதல் – தடைகள்

பகிர்தல் – ஜனநாயக வகுப்பறையின் அடிப்படை.

பகிர்தல் – இங்கு கருத்துப் பகிர்வு; பகிர்தல் என்பது பங்கேற்பு.

இன்னும் சற்று விளக்குவதானால், ஒவ்வொரு குரலுக்கும் வாய்ப்பு; மிக முக்கியமாக – ஆசிரியர் குரலை எதிர்க்கும் குரல்களுக்கும் வாய்ப்பு.

எந்தத் தலைப்பில் ஆசிரியர்களிடம் உரையாடினாலும், “பேசவிடுங்கள்” என்றொரு உபதலைப்பு எடுத்து என் எண்ணங்களைக் கொட்டுவதுண்டு, எதிர்வினைகள் பல மாதிரி இருந்திருக்கின்றன. உடன்படுபவர்கள்தான் அதிகம். ஆனால் நிச்சயம் ஒரு ‘க்’கன்னா இருக்கும்.

“பேச விடலாம். ஆனா… என்னத்தப் பேசுவான்? உளறிக் கொட்டுவான்?”

“பேச விடலாம் சார்! நல்லது தான். ஆனா சிலபஸ் யார் முடிக்கிறது?…”

“நான் பேச விட்டுருக்கேன்! ஆனா புண்ணியம் இல்ல. ஆளுக்கொண்ணு பேசுவான்!…”

“பேசச் சொல்லலாம். தமிழ்’ல முடியும்; ஹிஸ்டரி’ல முடியும். மேத்ஸ் கிளாஸ்ல என்ன சார் பேசுவான்?…”

“நல்ல யோசனை! பேச வைச்சா அவனுக்கும் பாடத்தில ஈடுபாடு வரும். நான் முயற்சி செஞ்சிருக்கேன். ஆனா அவனுடைய ஒத்துழைப்பு போதுமானதா இல்ல!”

Continue reading

நாற்றம் அடிக்கும் வகுப்பறை

விவாதங்களை உற்பத்தி செய்ய முடியாது என்று பலமுறை மாணவர்கள் எனக்கு உணர்த்தி இருக்கிறார்கள்.

விவாதங்கள் தோன்ற வேண்டும் தளம் வெதுவெதுப்பாகவும், சூழல் இணக்கமுள்ளதாகவும் இருந்தால் அது தோன்றுகிறது.

தயாரிக்கப்பட்ட விவாதங்களோடு வகுப்புக்குப் போய், நேராகவும் சுற்றி வளைத்தும் விவாதப் பொருளை விளக்கிய பிறகு, பிடிபடாமலும் ஒட்டுதல் இல்லாமலும் மாணவர்கள் விலகி நிற்க, முகம் தொங்கி வறண்ட இருமல்களோடு வகுப்பை விட்டு வெளியேறிய சந்தர்ப்பங்கள் ஒன்றா இரண்டா? ஆசிரியர் அறை வரை பின்னாலேயே வந்து ஒரு மாணவன், ” என்ன சார் வடியா இருக்கீங்க? உடம்புக்கு ஆகலையா? ” என்று கனிவாகக் கேட்டு, துக்கம் அகற்ற, மீண்டும் ஒரு விவாதத்தைத் தயாரிக்க உட்காருவேன்.

Continue reading